De weg naar de iPhone reparatie Diemen

Vroege iPhone reparatie Diemen waren technisch divers. Sommigen gebruikten een water microfoon, sommigen hadden een metalen diafragma dat stroom induceerde in een elektromagneet die rond een permanente magneet was gewikkeld, en sommigen waren dynamisch – hun diafragma trilde een draadspoel in het veld van een permanente magneet of de spoel trilde het diafragma. De door geluid aangedreven dynamische varianten overleefden in kleine aantallen gedurende de 20e eeuw in militaire en maritieme toepassingen, waar het vermogen om zijn eigen elektrische energie te creëren cruciaal was. De meesten gebruikten echter de Edison Berliner-koolstof zender, die veel luider was dan de andere soorten, hoewel er een inductiespoel nodig was die een impedantie-aanpassingstransformator was om deze compatibel te maken met de impedantie van de lijn. De Edison-patenten hielden het Bell-monopolie levensvatbaar tot in de 20e eeuw, toen het netwerk belangrijker was dan het instrument. 

Lokaal telefoon netwerk

Vroege telefoons werden lokaal gevoed, met behulp van een dynamische zender of door een zender van stroom te voorzien met een lokale batterij. Een van de taken van extern fabriekspersoneel was om periodiek elke telefoon te bezoeken om de batterij te inspecteren. In de 20e eeuw werden telefoons die via de telefooncentrale werden gevoed via dezelfde draden die de spraaksignalen droegen, gebruikelijk. Vroege telefoons gebruikten een enkele draad voor de abonnee lijn, met grondwater om het circuit te voltooien . De vroegste dynamische telefoons hadden ook maar één poortopening voor geluid, waarbij de gebruiker afwisselend luisterde en sprak in hetzelfde gat. Soms werden de instrumenten aan beide uiteinden in paren bediend, waardoor het gesprek gemakkelijker maar ook duurder werd.